در کتاب مبین ات میخوانم که، گفتی: الست بربکم و ما گفتیم قالوا بلی...
اما چرا من یادم نمی آید...
شاید یادم می آید و خودم را زده ام به آن راه...
شاید این عهدی که در وجودم به ودیعه نهادی رویش را خروارها فراموشی گرفته است ...
اما جنس این فراموشی از چیست که این گونه همه چیز را از یاد برده ام
بله این قالوا بلی یعنی ...
یعنی فلسفه وجودی هستی من
پس یعنی..
همه چیز را از یاد برده ام و اینهایی که میبینم شبحی از واقعیت بیش نیستند...
و فراموش یعنی خسارت انکه نمیدانم رهسپار کجا هستم
و یعنی حاجی این ره که تو میروی به ترکستان است
و اما مگر من که عازم قالوا بلی ام آیا باید به ترکستان برسم؟!!
و این چه نیرویی است من را علی رقم خواسته ام به کعبه نمیرساند
باید که لختی تامل کنم در خودم و زندگی که مرا به هدفم نمیرساند
خنده ی تلخ